Twee weken India (dat levert me meteen ook een duif op, we zijn de weddenschap niet vergeten) en we beginnen toch al een beetje gesetteld te raken. Gesetteld in de zin dat we de eerste indrukken een beetje verwerkt hebben, dat we gewoon worden aan de cultuur, het afpingelen op de riksja, het pikante eten en de verschillende gewoontes van de Indiër. Verder blijft elke dag telkens opnieuw een compleet avontuur en weet je op voorhand nooit wat er gaat gebeuren of waar je gaat belanden.
De stage is een zoektocht doorheen een NGO waarvan ik niks afweet, mijn stagebegeleider heeft afgelopen twee weken bijvoorbeeld een workshop gegeven aan enkele Fransen. Waardoor hij niet in Jaipur was en ik mijn weg zelf een beetje moest zoeken. In België zou zoiets makkelijk lukken, maar in een land waar je de taal niet machtig bent en ze je de taken niet in uw schoot werpen is zoiets iets compleet anders. Deze eerste twee weken waren dan ook iets tussen ‘naar het bureau gaan en mensen lastig vallen om mee projecten te gaan bezoeken’ (verschillende centra in de buurt van Jaipur, sloppenwijken en de buurt van het treinstation), en ‘kinderen entertainen in een opvanghuis’. We zijn er toch in geslaagd om hen het spel Uno uit te leggen, muziek met hen te maken, hen Engels te leren terwijl ze mij Hindi leren, simpele spelletjes te spelen, kleuren, tekenen, cricket spelen, enz. Maar veel voldoening haal ik daar niet uit. Ik ben naar hier gekomen om net iets meer te doen, en ik hoop er dan ook om er volgende week met mijn stagebegeleider iets aan te doen. Ondertussen zijn er ook twee Franse meisjes aangekomen die even lang als mij stage zullen lopen bij dezelfde NGO, en misschien dat we samen aan iets gaan werken.
Verder heb ik in de weekends twee steden in de buurt van Jaipur bezocht en ben ik met enkele huisgenoten naar de Taj Mahal getrokken. We zijn op een huwelijk beland en hebben al héél véél nieuwe mensen leren kennen.
India is een heel leuk en interessant land, op geen enkele manier te vergelijken met iets westers: het verkeer is chaotisch, de voorrang bepalen ze op basis van de luidste toeter, ze schuddebollen met hun hoofd als ze ‘ja’ bedoelen, alles is vegetarisch of slechts hier en daar een beetje kip, ze hebben een ander Engels accent, enz. Ik hou ervan, ik geniet ervan, ik vind hun vegetarisch eten geniaal, grandioos lekker en alles valt hier heel goed mee.
En er is hier nog zoveel te ontdekken!
Ik hou jullie op de hoogte en heel vele groeten
Koen
